Ewa Witkowska

Malar­stwem zain­te­re­so­wa­łam się już pod­czas nauki w szko­le śred­niej, uczęsz­cza­jąc na serię wykła­dów z histo­rii sztu­ki w war­szaw­skiej Zachę­cie.
Podzi­wia­łam impre­sjo­ni­stów, swo­bo­dę kła­dze­nia far­by, nie­sztam­po­we podej­ście do kolo­ru. Bra­ko­wa­ło mi warsz­ta­tu i wte­dy (dopie­ro) w 2006 zna­la­złam pra­cow­nię Anny Dakh­no (Ukraina/ Kijów), gdzie pod­ję­łam naukę malo­wa­nia ole­ja­mi. Ta przy­go­da trwa­ła kil­ka lat i pozwo­li­ła mi na samo­dziel­ne kształ­to­wa­nie wszyst­kich ele­men­tów obrazu.

Potem pozna­łam twór­czość nabi­stów i zno­wu podziw nad kolo­rem, spo­so­bem kła­dze­nia far­by, spo­so­bem trak­to­wa­nia świa­tła i cienia.

Rów­no­cze­śnie zaczę­łam poszu­ki­wa­nia w kie­run­ku abs­trak­cyj­ne­go odbio­ru wra­że­nia malar­skie­go (tro­chę tak, jak słu­cha się muzy­ki). Uzna­łam, że do odbio­ru może wystar­czyć kolor i fak­tu­ra, bez dokład­ne­go opi­su miej­sca, przed­mio­tu lub kontekstu.

I tak te poszu­ki­wa­nia nadal trwa­ją. Malu­ję wte­dy akry­la­mi, uży­wa­jąc pig­men­tów, róż­nych posy­pek, struk­tur, szlag­me­ta­lu itd…

Jestem też człon­kiem MZASP – Mazo­wiec­kie­go Związ­ku Arty­stów Sztuk Pięknych